Eugeniusz Kembrowski

Eugeniusz Kembrowski
Data i miejsce urodzenia	21 października 1902 ; Warszawa
Data i miejsce śmierci	28 sierpnia 1978 ; Warszawa
	poseł na Sejm Ustawodawczy (1947–1952)
Okres	od 4 lutego 1947; do 4 sierpnia 1952
Przynależność polityczna	PZPR
	Odznaczenia

Eugeniusz Kembrowski, ps. Myśliwy, Rafał, Barski (ur. 21 października 1902 w Warszawie, zm. 28 sierpnia 1978 tamże) – działacz socjalistyczny i komunistyczny, członek Rady Naczelnej PPS i Naczelnego Komitetu Wykonawczego PPS (1945–1948), podpułkownik ludowego WP i MBP.

Życiorys

Był synem Fortunata i Anny^[1]. Uczęszczał do szkoły w Zgierzu. W 1919 wziął udział w manifestacji Pierwszomajowej w Zgierzu jako jedyny uczeń Gimnazjum im. Staszica^[2]. Od 1925 w PPS, sekretarz powiatowy tej partii w Łowiczu, podczas okupacji w RPPS, sekretarz RPPS Warszawa-Podmiejska-Prawobrzeżna, później Warszawa-Podmiejska-Lewobrzeżna, kierownik biura Sekretariatu Generalnego RPPS. 6 grudnia 1944 aresztowany wraz z innymi działaczami przez Gestapo. Od 25 lutego 1945 członek Rady Naczelnej PPS, a od 26 lutego 1945 członek Centralnego Komitetu Wykonawczego tej partii, później II sekretarz CKW PPS; 22 września 1948 podczas czystek w PPS przesunięty na zastępcę członka Rady Naczelnej. Poseł do KRN. Od 19 lipca 1945 funkcjonariusz MBP (skierowany do pracy w bezpiece przez Józefa Cyrankiewicza) – inspektor, następnie starszy inspektor Gabinetu Ministra BP. 27 grudnia 1945 mianowany podpułkownikiem LWP. Od 21 grudnia 1948 do 16 lutego 1951 członek Centralnej Komisji Kontroli Partyjnej PZPR. 1 października 1951 zwolniony z resortu bezpieczeństwa przez Stanisława Radkiewicza w związku z „niegodnym zachowaniem” podczas przesłuchania przez Gestapo po aresztowaniu w 1944. Został wydalony z PZPR i 3 października 1951 usunięty z pracy w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Przez długi czas był bezrobotny. W 1954 zatrudniono go na stanowisku starszego inspektora bhp w Przedsiębiorstwie Robót Kolejowych w Warszawie. W kwietniu 1960 przyznano mu rentę specjalną. Nie ubiegał się o rehabilitację. Członek TUR, Stowarzyszenia Wolnomyślicieli Polskich i Związku Esperantystów.

Pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera IIC28-2-22)^[3].

Ordery i odznaczenia

Order Krzyża Grunwaldu III klasy (1945)^[2]
Złoty Krzyż Zasługi (11 maja 1946)^[4]
Medal za Warszawę 1939–1945 (17 stycznia 1946)^[5]

Przypisy

↑ Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-04-25] .
↑ ^a ^b Parlamentarzyści - Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2019-09-08] .
↑ Wyszukiwarka cdmentarna - warszawskie cmentarze
↑ M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.
↑ M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.

Bibliografia

Katalog pracowników, funkcjonariuszy, żołnierzy organów bezpieczeństwa państwa [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-11-09] .
Katalog kierowniczych stanowisk partyjnych i państwowych PRL [online], bip.ipn.gov.pl [dostęp 2014-11-09] .
Nekrologi warszawskie - baza nekrologów

[1] Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2023-04-25] .

[autonazwa1-2] Parlamentarzyści - Pełny opis rekordu [online], bs.sejm.gov.pl [dostęp 2019-09-08] .

[3] Wyszukiwarka cdmentarna - warszawskie cmentarze

[4] M.P. z 1947 r. nr 71, poz. 477 „za zasługi położone w walce z okupantem i za udział w pracach konspiracyjnych w okresie okupacji”.

[5] M.P. z 1946 r. nr 26, poz. 43 „w pierwszą rocznicę wyzwolenia Warszawy zasłużonym w walce o wyzwolenie i odbudowę Stolicy (...)”.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]